It ain’t over when it’s over
In de economie gebeurt het al jaren: schaalvergroting, fusies, opkopen en sluiten. Jeronimo.blogspot was een klein, niet-commercieel, onafhankelijk weblog. Het viel niet mee om als kleine zelfstandige met een gratis blogspotje op te boksen tegen de gladde jongens met geregistreerde domeinnamen, elke week een nieuwe “ley”, ftp-servers, stylesheets, uitklapteksten, flase, en weet ik veel, maar ik heb het een jaar lang met veel plezier gedaan.
Helaas kan dat niet meer in deze tijd. Naief en onschuldig als ik ben, kondigde ik op mijn blogje aan dat ik twee maanden op reis zou gaan door verre landen. Ervaren, oudere webloggers, zoals Laurens El, vonden dat al onverstandig. Men zou van mijn afwezigheid misbruik kunnen maken om mijn huisje te kraken. In al mijn onschuld dacht ik nog dat het om mijn echte huis ging. Tevreden leunde ik achterover, want daar zat immers een stevig slot op? Mis! Het betrof mijn virtuele onderkomen.
Blijkbaar vormde ik, met de Dutchbloggies in aantocht, een te grote bedreiging voor de ‘corporate bloggers’. Tijdens mijn vakantie vond er een vijandige overname plaats. Een ‘management buy-out’. Toen ik terugkwam, zat er een ander slot op de deur. De ramen met kranten afgeplakt. Opgekocht. Er hing een briefje met een adres, waar ik me had te vervoegen. Maandagochtend, negen uur ‘sharp’, stond erop.
Bleek het kantoor van de heren Grobbo en Carlos te zijn, helemaal boven in een spiegelende wolkenkrabber. Na een uur wachten op een stoel tegenover het glimmende bureau van de secretaresse (kakwijf) mocht ik naar binnen. De heren konden er ‘kort over zijn’. Zo gaat dat nou eenmaal, ‘take it or leave it’ en wees maar blij, want voor hetzelfde geld was je opgekocht door Sikkema, die liep al een tijdje met dat plan, hadden ze uit ‘betrouwbare bron’. Ik moest hoesten van de sigarenrook.
‘Je werkt vanaf nu dus voor Sargasso punt nl, als je even meeloopt met de secretaresse, dan zal ze je naar je kantoor brengen. Onze marketing director zal even wat puntjes met je doornemen. Doe je best’. Vanaf dat moment was ik lucht voor de heren, die een discussie begonnen over ‘targets’, ‘strategies’, ‘hits’, doelgroepen en ‘content’.
Nu moet ik dus elke dag met de trein naar Amsterdam(van mijnheer Carlos kreeg ik na veel aandringen een NS Trajectkaart… tweede klasse). Van vrije jongen tot broodschrijver in loondienst. Het is even slikken. Voortaan heb ik me te houden aan de huisregels (‘onze policy’, zoals mijnheer Grobbo het noemde) van Sargasso. Elk bericht moet in een rubriek passen: ‘Raarrr’, ‘Politics’, ‘Algemeen’, ‘TeeVee’, ‘Science’, ‘Geography’, etc. Het is verboden om positief te schrijven over het CDA of de LPF. Het wereldnieuws (vooral het Midden-Oosten) dient gevolgd te worden. En zo zijn er nog tientallen regeltjes waar ik me aan zal moeten houden.
Er zit weinig anders op. Lees dus voortaan nimo op Sargasso. Bedankt voor de mooie tijd. Het was onvergetelijk en hartverwarmend. Maar jullie alternatieve weblogger gaat door. Bij Sargasso dus. Laat me niet in de steek!
In de economie gebeurt het al jaren: schaalvergroting, fusies, opkopen en sluiten. Jeronimo.blogspot was een klein, niet-commercieel, onafhankelijk weblog. Het viel niet mee om als kleine zelfstandige met een gratis blogspotje op te boksen tegen de gladde jongens met geregistreerde domeinnamen, elke week een nieuwe “ley”, ftp-servers, stylesheets, uitklapteksten, flase, en weet ik veel, maar ik heb het een jaar lang met veel plezier gedaan.
Helaas kan dat niet meer in deze tijd. Naief en onschuldig als ik ben, kondigde ik op mijn blogje aan dat ik twee maanden op reis zou gaan door verre landen. Ervaren, oudere webloggers, zoals Laurens El, vonden dat al onverstandig. Men zou van mijn afwezigheid misbruik kunnen maken om mijn huisje te kraken. In al mijn onschuld dacht ik nog dat het om mijn echte huis ging. Tevreden leunde ik achterover, want daar zat immers een stevig slot op? Mis! Het betrof mijn virtuele onderkomen.
Blijkbaar vormde ik, met de Dutchbloggies in aantocht, een te grote bedreiging voor de ‘corporate bloggers’. Tijdens mijn vakantie vond er een vijandige overname plaats. Een ‘management buy-out’. Toen ik terugkwam, zat er een ander slot op de deur. De ramen met kranten afgeplakt. Opgekocht. Er hing een briefje met een adres, waar ik me had te vervoegen. Maandagochtend, negen uur ‘sharp’, stond erop.
Bleek het kantoor van de heren Grobbo en Carlos te zijn, helemaal boven in een spiegelende wolkenkrabber. Na een uur wachten op een stoel tegenover het glimmende bureau van de secretaresse (kakwijf) mocht ik naar binnen. De heren konden er ‘kort over zijn’. Zo gaat dat nou eenmaal, ‘take it or leave it’ en wees maar blij, want voor hetzelfde geld was je opgekocht door Sikkema, die liep al een tijdje met dat plan, hadden ze uit ‘betrouwbare bron’. Ik moest hoesten van de sigarenrook.
‘Je werkt vanaf nu dus voor Sargasso punt nl, als je even meeloopt met de secretaresse, dan zal ze je naar je kantoor brengen. Onze marketing director zal even wat puntjes met je doornemen. Doe je best’. Vanaf dat moment was ik lucht voor de heren, die een discussie begonnen over ‘targets’, ‘strategies’, ‘hits’, doelgroepen en ‘content’.
Nu moet ik dus elke dag met de trein naar Amsterdam(van mijnheer Carlos kreeg ik na veel aandringen een NS Trajectkaart… tweede klasse). Van vrije jongen tot broodschrijver in loondienst. Het is even slikken. Voortaan heb ik me te houden aan de huisregels (‘onze policy’, zoals mijnheer Grobbo het noemde) van Sargasso. Elk bericht moet in een rubriek passen: ‘Raarrr’, ‘Politics’, ‘Algemeen’, ‘TeeVee’, ‘Science’, ‘Geography’, etc. Het is verboden om positief te schrijven over het CDA of de LPF. Het wereldnieuws (vooral het Midden-Oosten) dient gevolgd te worden. En zo zijn er nog tientallen regeltjes waar ik me aan zal moeten houden.
Er zit weinig anders op. Lees dus voortaan nimo op Sargasso. Bedankt voor de mooie tijd. Het was onvergetelijk en hartverwarmend. Maar jullie alternatieve weblogger gaat door. Bij Sargasso dus. Laat me niet in de steek!
gepost door Jero op
1:53 a.m.
